Rozdział Pierwszy

Gdy miałam 2 lata moi rodzice rozwiedli się. Do trzeciego roku życia mieszkałam z mamą w Mullingar i tak go poznałam.  Bawiliśmy się razem w piaskownicy.  Gdy miałam 16 lat, moja mama adoptowała Ashley, moją siostrę. Teraz Ash ma 16 lat. Ma nawet chłopaka, Ross ‘a Lynch ‘a*. Gdy razem z ojcem wyjechałam do Londynu, mój kontakt z nim się urwał. Gdy osiągnęliśmy wiek szkolny, zaczęliśmy razem pisać. Tak to się zaczęło. W wieku 15 lat wyznaliśmy sobie, że się w sobie zakochaliśmy. To jak wygląda, widziałam dzięki zdjęciom od mamy. Teraz w końcu go zobaczę. Nim się obejrzałam, ogłoszono, że lądujemy. Gdy wysiadłam z samolotu i wzięłam bagaże, skierowałam się do Taksówek. Nie pokonałam połowy drogi, gdy usłyszałam swoje imię

- Lucy ! Tutaj ! – ktoś krzyknął, a ja obróciłam się w stronę głosu. To był on ! Przyspieszyłam, żeby jak najszybciej znaleźć się koło niego.

- Niall ! Skąd wiedziałeś, że przyjeżdżam ? – zapytałam i go przytuliłam.

- Od mamy.

- A twoja mama?

- Od twojej – uśmiechnął się. – Jedziemy ?

- Jasne. – powiedziałam a on wziął walizki.

- Ach ! Niall ?

- Hm ?

- Gratuluje.

- Czego ?

- No wiesz. X- Factor, zespół.

- Aa. – powiedział i odpalił silnik. – Lubisz 1D ?

- Ty się jeszcze pytasz ? Co chwilę było słychać z mojego pokoju Little Things włączone na całą pedę i mnie śpiewającą.

- Jakie są twoje ulubione piosenki ?

- Little Things, Rock me, Summer Love, Live while where Young, Last frist Kiss I Back For you

- Dużo tego…

- Tylko 6. Nie przesadzaj.

- Trzymaj. – powiedział i podał mi dwie płyty. Ich albumy. Take me Home i Up All Night.

Przez chwilę siedzieliśmy cicho, a że lotnisko jest dość daleko od mojego domu, zaczęłam się nudzić. Wyjęłam aparat i pstryknęłam kilka fotek. Nawet udało mi się zrobić ze 4 Niallowi.

- Co robisz ? – zapytał udając wkurzonego.

- Uzupełniam braki w albumie – uśmiechnęłam się a ten pocałował mnie w policzek. Podniosłam głowę i na niego spojrzałam

- Co ? Zapomniałaś, że od 2 miesięcy jesteśmy razem ?

- Pamiętam.

- No, mam nadzieję. Jesteśmy na miejscu.

- Idziesz też ?

- Idę. Pomogę ci z walizkami. Może zostanę na obiadek – zaśmiał się. 

- Ty żarłoku ! – powiedziałam i otworzyłam drzwi do domu – Wróciłam !

- Lucy ? W Końcu ! – krzyknęła mama i mnie przytuliła – Witajcie dzieciaki.

- My pójdziemy do mojego pokoju – powiedziałam i poszłam na Niallem.

Mój pokój się nie zmienił. Meble stały tak samo, jak w tedy.  Padłam na łóżko. Teraz mogę powiedzieć, że jestem w domu. Wstałam i odpaliłam laptopa.

- Niall ?

- Tak ?

- Nicola (Moja BBF), wie o nas ?

- Nic jej nie mówiłem.

- To zrobimy jej mini zawał – uśmiechnęłam się. – Idź po coś do picia, a gdy zapytam ją o chłopaka, to wejdź, postaw picie, i pocałuj mnie w policzek. Ciekawi mnie jej reakcja, bo wiesz, jak ona was uwielbia… Gdyby nie było ciebie, ze mną, pewnie też bym teraz tak was uwielbiała.

- Okey.  – powiedział i wyszedł.

Ja włączyłam Skype’a i zadzwoniłam do Niki. Nic się nie zmieniła. Dalej ją pamiętam. Ta sama twarz, włosy nie naturalnie długie.

- Lucy ! Kiedy wróciłaś ? – krzyknęła gdy odebrała

- Półtorej godziny temu wylądowałam. Też się cieszę, że cię widzę.

- Co u ciebie ? Masz chłopaka ?

- Tak. A ogólnie to też jest wszystko dobrze. A Ty ? Masz chłopaka ? – zapytałam i Niall wszedł. Gdy zbliżył się do biurka, i postawił sok było go widać w kamerce. Pocałował mnie w policzek

- O Ja pierdole…

- Hahaha ! Wiedziałam ! – powiedziałam

- Co się ryjesz ?! Co on robi w twoim domu ?!

- Jak to co ? Stoi. – powiedziałam i szepnęłam Niallowi: Na 3, czte-ry, mówimy jesteśmy razem. Trzy, czte-ry – Jesteśmy razem.

- Co ty pieprzysz ?! Ty i Horan ?!

- No co ? – zapytałam a w między czasie mama zawołała, że jest obiad. – Znamy się od piaskownicy.

- Ja idę na obiadek – powiedział Niall, a gdy był już na schodach, usłyszałam: - Pośpiesz się, bo ci wszystko zjem !

- Urwę ci łeb Horan ! – krzyknęłam za nim i powiedziałam do Nicoli – Ja kończę.

- Ej, czekaj. Załatwisz mi ich autografy ? Najbardziej, zależy mi na Zayna.

- No spoko. Jak będzie chciał mnie gdzieś wyciągnąć z ekipą, to dać ci cynk ?

- Ehem, Jasne – z jej miny wyczytałam, że się wstydzi. – Pa. 

Ona się rozłączyła, a ja spojrzałam na zegar. Była dopiero 11.00. No tak samolot miałam na 7.00. Nie dziwię się. Gdy dotarłam na dół, Niall nawet nie zauważył, bo był tak pochłonięty jedzeniem. Gdy Horan, w końcu oderwał się do jedzenia, poszliśmy oglądać jakiś film. Udało mi się zrobić słodką fotkę Niallowi. 

- Lucy ?

- Hm ?

- Chcesz gdzieś wyjść ?

- Tylko nie mów, że do Nando’s !

- Nie, nie. Co ty na to, żeby wybrać się z ekipą na plaże, weź ze sobą Nicole, słyszałem jak gadałyście.

- Mi pasuję. Ty idź po ekipę. Może coś zagramy ?

- Umiesz ?

- Tak.  – powiedziałam i chwyciłam gitarę z rogu pokoju. Ponoć mój tata grał. Ja nauczyłam się grać w Londynie. Trochę nastroiłam instrument i zaczęłam grać Little Things.

- Kurde. Super ! Wpadniesz na koncert ?

- Kiedy ?!

- Jutro – uśmiechnął się

- To wy nie na próbach ?!

- Cały ten tydzień ( dziś piątek) od rana do wieczora były próby. Na plaży zrobimy. Ja lecę po chłopaków. A tu ogarnij jakieś amu, dzwoń po Nicole i widzimy się za 20 minut. Pa – pocałowałem mnie i wyszedł. Ja zeszłam do kuchni i powiedziałam mamie żeby skombinowała jakieś kanapki i cos do picia, a ja udałam się do pokoju, wyciągnąć z walizek, okulary, krem, ręczniki i inne rzeczy na plaże. Potem poszłam do łazienki. Założyłam kostium i inne ciuchy: Bluzkę z drobniutkich, ledwo widocznych napisów: I Love Niall Horan, które układały się w serduszka oraz spodenki z flagą Wielkiej Brytanii. Gdy wyszłam z łazienki chwyciłam torbę oraz koszyk. Chłopaki akurat podjeżdżali.
__________________________________________________________________________

* W Opowiadaniu Ross, nie jest sławny. Nawet nie jest aktorem. 
No to jest rozdział 1. Napiszcie, czy czcionka jest dosyc czytelna. Jak nie do zmienię. Nie ma sprawy ^^. Mam nadzieję, że ktoś będzie to czytał ;).