Rozdział Jednasty

Gdy Niall i Ashley wrócili, trochę pogadaliśmy i ruszyliśmy do parku. Matty spotkał jakiegoś kolegę. Shely została z nami.

- Ja to, znam wszystkie swoje ulubione gwiazdy – zaśmiała się – No, oprócz Eminema, ale nim, to już się mniej interesuje.

- Ja mam rodzinę i się cieszę – zaśmiał się Niall. W tym momencie, przybiegł Matty.

- Chodźcie szybko !

- Co jest ?!

- Dwa, psy walczyły. Jeden, ten co zaczął, gdzieś pobiegł i się zaplątał w siatkę, a ten drugi, poszkodowany leży pod krzakiem.

- Ashley, zostań pójdziemy.

Pobiegliśmy do tego psa. Był śliczny. Przypominał Rohodesiana Ridgebacka, ale był mniejszy, nie miał pręgi i miał białą klatkę piersiową w przodu. Na udzie, miał głęboką ranę. Tak jeszcze kilka zadrapań.

Ten drugi, wyglądał mi na mieszankę Amstaffa. Miał wściekliznę. Było widać. Podeszłam do rannego.

- Niall, masz cos na czym byłby go można przenieść ?

- W samochodzie… Przyniosę. – poleciał i wrócił do dwóch minutach – Po ci to ?

- Jak to ? Musimy go stąd wziąć. Pomóż mi go przenieść – przesunęliśmy go. Nie szarpał się.- Matty, przenieśmy go do samochodu.

- Okey.

- Niall zadzwoń do straży miejskiej, żeby zabrali drugiego.

- Już się robi.

Przenieśliśmy, rannego do samochodu. Był młody. Trzeba go zabrać do weterynarza.

- Matty, podaj apteczkę. Chociaż to odkażę.

- Już się robi. – powiedział i podał pudełko.

Na szczęście było w nim wszystko co mi potrzebne.

- Przytrzymaj mu łeb. Może się szarpać. – wzięłam się do roboty.

Ranę przemyłam i zabezpieczyłam. Skaleczenia, przemyłam i posmarowałam maścią, na takie typu rzeczy. Straż miejska już zajmowała się psem. Widziałam jak wciągali go do samochodu. Szczerzył się i szarpał. Gdy oni poszli, przyszedł Niall i Ashley, pojechaliśmy do lecznicy. Okazało się, że pies miał jeszcze pogruchotaną  łapę. Był młody, miał dwa lata. Weterynarz zrobił co mógł: założył gips, zabezpieczył ranę. Ten drugi pies też tu był.

- Teraz psu, przydałaby się opieka. Najlepiej by było, gdyby państwo wieli go do siebie.

- Proszę ! – odezwał się Matty.

- No dobrze – powiedział Niall

- Pies był bezdomny ? – zapytałam

- Nie znalazłem nic typu chip, czy coś innego. A to jaki był  chudy, to tylko, to potwierdza.

- A mógłby pan, nas informować, o tym drugim psie ?

- Oczywiście. Do widzenia.

- Do widzenia – pożegnaliśmy się i razem z psem, wyszliśmy.

Ten dzień zleciał bez większych zmian. Jak wróciliśmy trochę po tym, zaczęło padać. Lało, i nie chciało przestać. Była 18:28. Siedziałam na kanapie i skakałam po kanałach. Nagle usłyszałam swój dzwonek – Never To young. Poderwałam się z siedzenia i podreptałam do telefonu

- Halo ?

- Dobry wieczór – usłyszałam głos znanego weterynarza – Pani Lucy Smith ?

- Tak, to ja.

- Mam wieści, w sprawie drugiego psa.

- Tak ?

- Zrobiliśmy mu kilka badań i testów. Miał wściekliznę. Okazało się, że wcześniej zaatakował jeszcze kilka innych psów, około 5 łącznie z państwa Był agresywny i wybuchowy. Musieliśmy go uśpić

- Ach tak. Dziękuję. Do widzenia

- A, proszę pani ?

- Tak ?

- Czy ten pies zostanie z wami, czy mam mu szukać domu ?

- Mogę zadzwonić do pana rano ? Muszę się zastanowić. I zapytać kilka osób.

- Dobrze. Do widzenia – odpowiedziała i rozłączyłam się.

Podeszłam do legowiska psa. Spojrzałam na niego, a on na mnie. Było widać, w tych jego ślepiach wyrazy wdzięczności. Nie… Zostanie z nami.

- Niall ?

- Hmmm ? – blondyn wytknął głowę, zza ściany kuchni.

- pozwól na chwilę.

- O co chodzi ?

- Czy ten pies może zostać z  nami ? Nie miałbym serca go znowu oddać.

- Nie ma sprawy. – pocałował mnie.

- Wolisz, jechać do sklepu, po karmę, czy pokryć mu na razie, jakąś kiełbasę ?

- Kiełbasa, jest zbyt cenna, jadę do sklepu. – powiedział i założył bluzę – A tak na marginesie, co z tym drugim psem ?

- Uspali go. By za agresywny.

- Aha. – odpowiedział i wyszedł.

- Matty ! – krzyknęłam

- Co ? – zapytał stojąc na schodach

- Nie mówi, się co tylko słucham. Ten pies zostaje znamy, na zawsze.

- CO ?! Dzięki, dzięki, dzięki ! Zawsze takiego chciałem. Mogę go nazwać ?

- Jasne.

- Axel czy Aroy ?

- Aroy ładniejsze.

- Czyli to będzie Aroy, tylko musi się przyzwyczaić. Gdzie Niall ?

- Wysłałam go do sklepu, żeby kupił karmę.

- Aha. Lubisz, gry komputerowe ?

- Zależy jakie. Nawet lubię.

- Typu Wiedźmin ?

- Ej ! Skąd ty znasz takie gry ? Nie mów, ze grałeś.

- Nie… Z Internetu.

- Już się bałam. Może wolisz jakiś film ?

- też dobre. Disney ? Dream Works ?

- Spoko. Wybierz coś a ja popcorn zrobię. Co ty na to ?

- Jasne.

- Co do picia ?

- Obojętnie.

- Poczekamy tylko na Nialla.

Poszłam do kuchni. Wyjęłam opakowanie z szafki, zdjęłam folie i włożyłam do mikrofalówki. Ustawiłam na 5 minut i nalałam picie. W Między czasie przyszedł Niall. Usłyszałam dzwięk, kończący grzanie. Wsypałam zawartości torebki do miski. Niall wziął szklanki i udaliśmy się do salonu. Matty wybrał :Piraci z Karaibów: Skrzynia Umarlaka” ( xD). Przysunęłam rolety, żeby było lepiej widać i zaczęliśmy oglądać.

(…)Gdy skończyliśmy oglądać film, była już 23:17. Matty zasnął na kanapie. Szturchnęłam Nialla

- Zaniesiesz go do łóżka ?

- Jasne.

Niall zabrał Mattiego, ja ogarnęłam i poszłam do góry. Umyłam się, przebrałam i padłam na łóżko. Niall przyszedł chwilę po tym. Położyłam się na boku i postarałam zasnąć. Niall położył się obok i usłyszałam jak szepcze mi do ucha

- Kocham cię. – powiedział i pocałował mnie w policzek.